Παιδί
Η παιδική ηλικία περιλαμβάνει ένα ευρύ φάσμα παρατήρησης, μελέτης και έρευνας με στόχο τη υιοθέτηση ολοένα ανανεωμένων πρακτικών που θα βοηθήσουν το παιδί να επωφεληθεί στο έπακρο τις δυνατότητες του και να δημιουργήσει για τον εαυτό του προστατευτικούς παράγοντες ενάντια στις ψυχοπιεστικές καταστάσεις της ανθρώπινης ζωής. Η επικοινωνία και η ποιοτική αλληλεπίδραση των γονέων με το παιδί τους είναι η βάση μέσα από την οποία οι γονείς αποκτούν γνώση και εμπειρία καθώς μαθαίνουν να αναγνωρίζουν τις αλλαγές του παιδιού τους μέσα από τα στάδια ανάπτυξης, να τα προσεγγίζουν με τον κατάλληλο τρόπο για τη συγκεκριμένη χρονική περίοδο με αποτέλεσμα να είναι ολοένα και πιο προετοιμασμένοι να αντιμετωπίσουν τις ανησυχίες τους.
Οι γονείς τείνουν να συμφωνούν ότι κάποια χαρακτηριστικά θα μπορούσαν να ενδυναμώσουν τα παιδιά τους υποστηρίζοντάς τα στην προσπάθεια τους για την καλύτερη διαχείριση των δυσκολιών που φυσιολογικά αντιμετωπίζουν σε κάθε στάδιο. Έτσι αναφέρουν πως θα ήθελαν το παιδί τους να είναι δυναμικό, κοινωνικό, με αυτοπεποίθηση, ευγενικό, υπεύθυνο, υπομονετικό, ευέλικτο μα πάνω από όλα υγιές και χαρούμενο μέσα από την ταυτόχρονη ανάπτυξη της σχέσης τους και της επικοινωνίας τους μαζί του.
Κατηγορίες Ανάπτυξης
Θα μπορούσαμε λοιπόν να χωρίσουμε την ανάπτυξη των παιδιών σε τρεις βασικές κατηγορίες: τη σωματική ανάπτυξη, την γνωστική ανάπτυξη και την συναισθηματική-κοινωνική ανάπτυξη. Έτσι απευθυνόμαστε στον γιατρό, στους γονείς μας, στο φιλικό μας περιβάλλον, στα βιβλία ειδικών ώστε να ενημερωθούμε για το πώς να δημιουργήσουμε στο παιδί μας σωστές διατροφικές συνήθειες, πώς να αφομοιώσουν τα ίδια τους κανόνες υγιεινής και την αίσθηση της προστασίας από τους κινδύνους όσο εκείνα μεγαλώνουν αναπτύσσονται και ξεκινούν να βρίσκονται χωρίς εμάς σε νέα περιβάλλοντα (σχολείο, δραστηριότητες κτλ). Αξιολογούμε και υποστηρίζουμε διαρκώς τη σωματική τους ανάπτυξη και την διατήρηση της υγείας τους δίνοντας τους τα εφόδια να συνεχίσουν μόνα τους να κάνουν το ίδιο και στο μέλλον, να προσέχουν δηλαδή τους εαυτούς τους. Επιπλέον από την πρώτη μέρα της ζωής τους τα παιδιά είναι ένα σφουγγάρι γνώσεων και το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να τους παρέχουμε τα ερεθίσματα για μάθηση, όσο περισσότερο τους μιλάμε, παίζουμε μαζί τους, και τους δείχνουμε τον κόσμο τους τόσο περισσότερα εκείνα αφομοιώνουν τις πληροφορίες και προετοιμάζονται για το μέλλον τους. Χρειάζεται όμως και η συνεχής ενασχόλησή μας με την ψυχοσυναισθηματική του ανάπτυξη εννοώντας αρχικά το να μάθει το παιδί να αναγνωρίζει και να εκφράζει αυτό που νιώθει έτσι ώστε να ζητάει βοήθεια και να εξερευνά τους τρόπους επίλυσης των συναισθημάτων του με στόχο να ανακτά την ηρεμία του και να επιλέγει την συμπεριφορά του.
Αλληλεπίδραση και ανάγκη για υποστήριξη
Η μία κατηγορία δεν μπορεί να υπάρξει ανεξάρτητα από την άλλη. Αλληλοεπηρεάζονται συνεχώς θέτοντας έτσι επιτακτική την ανάγκη να μην παραβλέπουμε το γεγονός πως η ερώτηση «πώς νιώθει το παιδί μου» αναφέρεται τόσο στη σωματική υγεία (σωματική ανάπτυξη) όπως εκφράζεται από την έλλειψη παραπόνων όσο όμως και στο συναίσθημα (συναισθηματική ανάπτυξη) που διακατέχει το παιδί και στις σκέψεις (γνωστική ανάπτυξη) που το δημιουργούν. Έτσι οδηγούμαστε στις συμπεριφορές που παρατηρούμε στο παιδί και αναλόγως ενισχύουμε ή προσπαθούμε να εξαλείψουμε.
Μέσα από όλη αυτή τη διαδικασία η πλειοψηφία των παιδιών καταφέρει να αναπτύξει την προσωπικότητα τους, δημιουργώντας μοναδικά άτομα με τα δικά τους προτερήματα και τις δικές του δυσκολίες, με τους δικούς τους στόχους για βελτίωση και εξέλιξη. Δίπλα σε αυτή την προσπάθεια, θέτουμε στόχο την αξιοποίηση των δυνατοτήτων του κάθε παιδιού και την εξατομικευμένη υποστήριξη του με πρωταρχική βάση τη στάση των γονέων και τη συμβουλευτική τους υποστήριξη.
Κρίνοντας ιδιαίτερα σημαντική την έγκαιρη αξιολόγηση των δυσκολιών ενός παιδιού με έγκυρα διαγνωστικά εργαλεία και συνδυαστικές μεθόδους(τεστ μαθησιακών δυσκολιών, τεστ νοημοσύνης, τεστ για την αξιολόγηση της προσοχής και της συγκέντρωσης, ερωτηματολόγια και ασκήσεις για την αξιολόγηση της συναισθηματικής κατάστασης του παιδιού), γίνεται ο σχεδιασμός της παρέμβασης για να καθοδηγήσουμε το παιδί στο να μάθει να αντιμετωπίζει δυσκολίες όπως η διαχείριση του θυμού, οι μαθησιακές δυσκολίες, προβλήματα διατροφής, ύπνου, το άγχος και οι φοβίες και ο τρόπος με τον οποίο αυτά εκφράζονται (επιλεκτική αλαλία, κοινωνικό άγχος-φοβία, θέματα προσκόλλησης κ.α.), η επιθετική-αντιδραστική συμπεριφορά, η προσαρμογή σε νέες συνθήκες, η υποστήριξη σε θέματα ανάπτυξης κ.α. μέσα σε όλη αυτή τη διαδικασία επιδιώκεται η συνεργασία τόσο με τους γονείς του παιδιού αλλά και με τους εκπαιδευτικούς του μέσα από τη συχνή μας επικοινωνία.
Οι γονείς τείνουν να συμφωνούν ότι κάποια χαρακτηριστικά θα μπορούσαν να ενδυναμώσουν τα παιδιά τους υποστηρίζοντάς τα στην προσπάθεια τους για την καλύτερη διαχείριση των δυσκολιών που φυσιολογικά αντιμετωπίζουν σε κάθε στάδιο. Έτσι αναφέρουν πως θα ήθελαν το παιδί τους να είναι δυναμικό, κοινωνικό, με αυτοπεποίθηση, ευγενικό, υπεύθυνο, υπομονετικό, ευέλικτο μα πάνω από όλα υγιές και χαρούμενο μέσα από την ταυτόχρονη ανάπτυξη της σχέσης τους και της επικοινωνίας τους μαζί του.
Κατηγορίες Ανάπτυξης
Θα μπορούσαμε λοιπόν να χωρίσουμε την ανάπτυξη των παιδιών σε τρεις βασικές κατηγορίες: τη σωματική ανάπτυξη, την γνωστική ανάπτυξη και την συναισθηματική-κοινωνική ανάπτυξη. Έτσι απευθυνόμαστε στον γιατρό, στους γονείς μας, στο φιλικό μας περιβάλλον, στα βιβλία ειδικών ώστε να ενημερωθούμε για το πώς να δημιουργήσουμε στο παιδί μας σωστές διατροφικές συνήθειες, πώς να αφομοιώσουν τα ίδια τους κανόνες υγιεινής και την αίσθηση της προστασίας από τους κινδύνους όσο εκείνα μεγαλώνουν αναπτύσσονται και ξεκινούν να βρίσκονται χωρίς εμάς σε νέα περιβάλλοντα (σχολείο, δραστηριότητες κτλ). Αξιολογούμε και υποστηρίζουμε διαρκώς τη σωματική τους ανάπτυξη και την διατήρηση της υγείας τους δίνοντας τους τα εφόδια να συνεχίσουν μόνα τους να κάνουν το ίδιο και στο μέλλον, να προσέχουν δηλαδή τους εαυτούς τους. Επιπλέον από την πρώτη μέρα της ζωής τους τα παιδιά είναι ένα σφουγγάρι γνώσεων και το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να τους παρέχουμε τα ερεθίσματα για μάθηση, όσο περισσότερο τους μιλάμε, παίζουμε μαζί τους, και τους δείχνουμε τον κόσμο τους τόσο περισσότερα εκείνα αφομοιώνουν τις πληροφορίες και προετοιμάζονται για το μέλλον τους. Χρειάζεται όμως και η συνεχής ενασχόλησή μας με την ψυχοσυναισθηματική του ανάπτυξη εννοώντας αρχικά το να μάθει το παιδί να αναγνωρίζει και να εκφράζει αυτό που νιώθει έτσι ώστε να ζητάει βοήθεια και να εξερευνά τους τρόπους επίλυσης των συναισθημάτων του με στόχο να ανακτά την ηρεμία του και να επιλέγει την συμπεριφορά του.
Αλληλεπίδραση και ανάγκη για υποστήριξη
Η μία κατηγορία δεν μπορεί να υπάρξει ανεξάρτητα από την άλλη. Αλληλοεπηρεάζονται συνεχώς θέτοντας έτσι επιτακτική την ανάγκη να μην παραβλέπουμε το γεγονός πως η ερώτηση «πώς νιώθει το παιδί μου» αναφέρεται τόσο στη σωματική υγεία (σωματική ανάπτυξη) όπως εκφράζεται από την έλλειψη παραπόνων όσο όμως και στο συναίσθημα (συναισθηματική ανάπτυξη) που διακατέχει το παιδί και στις σκέψεις (γνωστική ανάπτυξη) που το δημιουργούν. Έτσι οδηγούμαστε στις συμπεριφορές που παρατηρούμε στο παιδί και αναλόγως ενισχύουμε ή προσπαθούμε να εξαλείψουμε.
Μέσα από όλη αυτή τη διαδικασία η πλειοψηφία των παιδιών καταφέρει να αναπτύξει την προσωπικότητα τους, δημιουργώντας μοναδικά άτομα με τα δικά τους προτερήματα και τις δικές του δυσκολίες, με τους δικούς τους στόχους για βελτίωση και εξέλιξη. Δίπλα σε αυτή την προσπάθεια, θέτουμε στόχο την αξιοποίηση των δυνατοτήτων του κάθε παιδιού και την εξατομικευμένη υποστήριξη του με πρωταρχική βάση τη στάση των γονέων και τη συμβουλευτική τους υποστήριξη.
Κρίνοντας ιδιαίτερα σημαντική την έγκαιρη αξιολόγηση των δυσκολιών ενός παιδιού με έγκυρα διαγνωστικά εργαλεία και συνδυαστικές μεθόδους(τεστ μαθησιακών δυσκολιών, τεστ νοημοσύνης, τεστ για την αξιολόγηση της προσοχής και της συγκέντρωσης, ερωτηματολόγια και ασκήσεις για την αξιολόγηση της συναισθηματικής κατάστασης του παιδιού), γίνεται ο σχεδιασμός της παρέμβασης για να καθοδηγήσουμε το παιδί στο να μάθει να αντιμετωπίζει δυσκολίες όπως η διαχείριση του θυμού, οι μαθησιακές δυσκολίες, προβλήματα διατροφής, ύπνου, το άγχος και οι φοβίες και ο τρόπος με τον οποίο αυτά εκφράζονται (επιλεκτική αλαλία, κοινωνικό άγχος-φοβία, θέματα προσκόλλησης κ.α.), η επιθετική-αντιδραστική συμπεριφορά, η προσαρμογή σε νέες συνθήκες, η υποστήριξη σε θέματα ανάπτυξης κ.α. μέσα σε όλη αυτή τη διαδικασία επιδιώκεται η συνεργασία τόσο με τους γονείς του παιδιού αλλά και με τους εκπαιδευτικούς του μέσα από τη συχνή μας επικοινωνία.